Αυτά είναι τα τελευταία για το 2008. Τα άφησα για το τέλος όχι μόνο επειδή με εντυπωσίασαν αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Ο δημιουργός τους επέλεξε να τα φτιάξει μακρυά από μπαράκια, στέκια και πολυσύχναστους δρόμους. Ούτε καν συγκεντρωμένα σε μια περιοχή αλλά διάσπαρτα σε όλη την πρωτεύουσα. Σε σοκάκια και στενά που σπάνια θα περάσει ο ιθαγενής άνθρωπος. Δίπλα σε μπουρδέλα αλλοδαπών ιερόδουλων, σε υποβαθμισμένα ξενοδοχεία-γαμιστρώνες, σε χαμόσπιτα μεταναστών και τρώγλες-καταφύγια των παιδιών χαμένα στην παραμύθα τους. Πιο λακωνικά, στο υπογάστριο της πόλης όπου εμείς, οι εφησυχασμένοι πολίτες της δεν τολμάμε να πλησιάσουμε, πόσο μάλλον να σκύψουμε και να δούμε ότι είμαστε χωρίς τα ψιμύθια....Ακολουθούν εορταστικές εκδηλώσεις και το χριστουγεννιάτικο δέντρο είπανε πως θα το στήσουν ξανά. Η γριά πόρνη θα φωταγωγηθεί στον παραμορφωτικό καθρέφτη της κακιάς μάγισσας μέχρι να ξυπνήσει η Χιονάτη -έτσι λέει το παραμύθι και μέχρι τότε θα πιστεύει πως είναι η ομορφότερη του κόσμου. ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...
